Vreemd gegeven eigenlijk, flink gestegen in mijn doofheid, en de fluitketel sist harder en harder. Gisteren naar De verkoper van mijn hoorapparaten geweest, om ze wat af/bij te stellen. Dat doen ze niet zomaar bij S. daar gaat een grondig onderzoek aan vooraf.

Ruim een half uur later, en tinnitus achtige geluiden te hebben beloond met een druk op de knop. Kreeg ik als beloning een zakje dopjes en schone filters mee. Ze is goed in haar werk ik kon de gesprekken bij de buren letterlijk volgen, hele korte zinnen in die gesprekken, wel passend bij een koffieshop.

Mijn moeder belde, ze was verdrietig, er was onenigheid met wat buren. En wilde opgehaald worden. Ze woont in een zorgflat met passende hulp per type bewoner.

Ze had het een en ander voor ons verzwegen en om geheimhouding gevraagd, zwijgplicht, bij het instituut. Don Marco en ik kwamen vrijwel tegelijkertijd aan en, hemelscheiend, daar zat ze op een van haar stoelen op de oprit  tussen haar spullen

Ze kon met de bijstand en pensioen niet langer de zorg betalen die ze altijd kreeg, door het verzorgingshuis, waar ze tot dan tot volle tevredenheid had gewoond. En ze was op straat gezet. Ze had tegen de dienstdoende gezegd dat wij haar zouden ophalen, en zij ging door met het werk

De buren waren van allerlei pluimage en op haar meubels uit, dat maakte haar van slag. Waar je normaal de belagers van je moeder met harde hand zou aanpakken, was dat hier onmogelijk. Als zombies in vuile kleren om haar en haar meubels dansend maakten ze mijn moeder bang, en ons licht radeloos.

Na de vorige verkiezingen, onlangs, waaraan 22 partijen meededen en allemaal evenveel stemmen kregen. Vond er een coup d'Etat plaats. En alleen zaken werden afgehandeld door het leger die het landsbelang dienden.

Don zei tegen Marco als jij nou eens een bestelwagen regelt die ze hier hebben dan bewaken wij het fort. Korte tijd later reed Marco voor. Het inladen was zo gebeurd en we gingen in overleg met de zussen en broers. Iedereen bood aan ma in huis te nemen, daar geen probleem. Maar ik met mijn te grote huis en altijd thuis leek de meest logische keuze. Mam was inmiddels weer haar vrolijke zelf en bood aan zo nu en dan bij iedereen te logeren en bij mij in te trekken.

Alles liep met een sisser af, bijna een reclame voor zelfredzaamheid en samenwerking. Nederland regeringsloos maar niet stuurloos.

Vandaag mijn tweewekelijks gesprek gehad met de huisarts. Zij doet haar werk meer dan fantastisch vind ik. Erg tevreden. Ik doe natuurlijk mijn werk als patiënt ook erg goed. Ik nam heel verrast op, zag in het schermpje dat het mijn Dokter was. Maar op haar vraag, zo snel je zat zeker bovenop de telefoon, moest ik eerlijk bekennen dat dat niet zo was.

Dat vergeten van mij is goed mee te leven hoor. Misschien is het over twee weken weer heel anders als ze belt. Het was in feite een consult dus vragen en antwoorden over de werking van de nieuwe medicijnen én pijnstillers. Er komt nog een pijnstiller bij en de onderzoeken van haar en haar assistente vinden vanaf nu hier plaats.

Twee dingen maken haar ongerust, de rugpijn met een broeierige uitstraling  dat misschien een ontsteking is of een beknelde zenuw. Dat gaan we laten onderzoeken. Dat tweede is een terugkerende Dupuytren, daar kan de chirurg wat aan doen denkt zij. Ditmaal de wijsvinger en duim wel weer links.

Het schilderij voor mijn dochter en Aanstaande is af en ik geloof dat ze tevreden is. Ze mogen het komen ophalen. De fotobom is een fragment op ware grote het schilderij is 80 bij 80.

Mijn zusje is naar een meerdaags, congres, symposium geweest. Ik krijg regelmatig verslag van haar dystonie en complimenten voor mijn plaatjes en praatjes

Weer mooi stukje Marcel. Je verhaal/ kunstuiting had ik al gemeld. Bij expertise centrum Parkinson en bewegings stoornissen, waar ik elke 11 weken ben voor mn dystonie.

Gisteren is hier weekend symposium van start gegaan van Parkinson en Parkinsonisme vanuit oa universiteit Radboud. Helaas begin gemist ivm lang onderzoek in het medisch centrum Radboud. 's Middag wel gegaan. Verschillende locaties. Ook st Stevenskerk, hing kunst van mensen met Parkinson. Veel mensen gesproken. Kennen ook www.breinfuck.com

Ze waren erg te spreken over wat je doet. Mischien dat ze je nog opzoeken, omdat het van betekenis is kan zijn voor anderen.. ik vroeg haar verder verslag te doen van haar bevindingen.

Zal ik doen, zei zij. Dag twee hele dag in bieb . Auteurs/ sprekers gehoord. Echte 👁️opener. Heb ook n boek gekocht. Dat niet alleen aanrader is bij deze aandoening. Maar ook voor meer ziektes inzicht zou kunnen geven. En ja parkinson word de nieuwe pandemie genoemd. Ken je het boek Ommetjes? Gisteren hele dag symposiums! Vandaag ging dat door in Lux de neurologen en toxicoloog van rivm, 6 sprekers. Inderdaad heel interessant. Wel overeenkomsten parkinson en Lewy body & ook dystonie. Allemaal afbraak/ afsterven dopamine. En bij jullie ophoping Alfa lyciene eiwit . Als ik naam goed heb onthouden

Ik zou bijna willen dat ik er bij was geweest maar ik vind haar bijdrage eigenlijk al aan de hoge kant. Moet heel vermoeiend voor haar zijn geweest.

Er is een heel netwerk van mensen met een niet aangeboren hersenafwijking. Het is goed dat deze mensen meewerken aan het begrijpen van de aandoeningen en de kennis en ervaring door willen geven, willen delen.

Ik schilder graag en ben gelukkig rechts. Door de pijn aan mijn linkerhand is ie niet goed meer te gebruiken. De pijn aan mijn been betekend dat het andere been wel oké is. De rugpijn laag zit, bovenin is het goed vol te houden. Mijn hoofdpijn wordt aardig onderdrukt blijft de tinnitus over. Conclusie de al maar hogere doseringen van de Morf doen hun werk

Gisteren liet ik blij op Social Media weten dat ik al twee opdrachten heb voor een schilderstuk. Maar ik vergat het stuk reeds geschilderd voor mijn zoon.  En eerder liet ik weten, halverwege een, "wat is mijn plaats in het melkwegstelsel" boek te zijn. Mijn handschrift is knudde, maar dat maakt het boek authentiek. En ook lachen gisteren, mijn dochter viel het een en ander op aan het boek. Ik ben ondersteboven en achterstevoren begonnen aan dat boek. Ze moest het me 2 keer uitleggen, toen zeg ik het ook. Superauthentiek. Heel bescheiden maar dat woord past wel bij mij.

Zij had er een omschrijving voor maar die ben ik vergeten. Over dat schilderen nog even, de opdrachtgevers en mijn vaste sponsor zorgen voor linnen verf en andere materialen. Als voorbeeld voor een ideale maatschappij. Een Circulaire Economie waar weinig tot geen geld mee gemoeid hoeft te zijn. Lang Leve de ruilmiddelen en de samenwerking in deze vorm van samenleving.

Tot ziens en tot gauw.

Oproep  gekregen  er is een fout gemaakt,  Mijn diploma is ongeldig, tenzij ik mijn Franse examen over doe. Mijn examen uit 1978. Dit moet anders kan ik mijn conciërge werk niet blijven doen op het Isk.

Dat zit namelijk  zo, als een diploma onrechtmatig verkregen is en je niet aan kunt tonen dat ze ongelijk hebben Dan vervallen  ook de diploma's daarna gehaald. 

Wet Kamp uit 2012, onze beoogde premier vanaf November. Mijn Frans is inmiddels beperkt tot bijna niets, een cursus doen dan maar mijn Frans moet opgehaald  worden. 2023 begin ik, gaat  eigenlijk  best wel goed en ik maak snel vorderingen.

Dan valt de volgende envelop op de droogloopmat, mijn examen Oproep! Wel pot verdikkie ik heb nog maar een week, overheden langzaam wie dat heeft gezegd is van lotje getikt.

Examen dag, op naar Den Haag, in Zwolle was geen plek voor  een 62-jarige. Ik ga een dutje  doen om fris en fruitig te arriveren.  Dat Den Haag  een kopstation is stemt rustig.

Examen lokaal allemaal  jonge hoogbegaafde kinderen die hun reguliere examen moeten doen. Ik word licht in het hoofd, en word door een medestudent naar mijn tafel gebracht. Tot het begin tijdstip zijn die hoogbegaafde kinderen gelijk elk ander kind en ze maken een hoop herrie  en hebben veel plezier.  Deze conciërge  wordt er weer rustig van. 

Dan gaat de gong iedereen rent naar de aan hem, haar of het toegewezen tafel en is binnen het halfuur klaar. Ik........ ik zit muisstil met de pen in de hand, starend naar het vragen en antwoorden formulier te kijken.  Totale black-out.  Ik word opgemerkt door de mevrouw de examinator  die op mij afkomt  de kinderen  zijn ook stil in afwachting wat er gebeuren gaat.

Ik doe mijn verhaal uit de doeken en heb niet door dat al dat kindervolk ook om ons heen is gaan staan, en mee luisterd. Bijna  in koor vragen ze aan de "juf" mag ik het examen voor  mijnheer doen. Waardoor ik plots in de lach schiet en iedereen met mij mee lacht. Ik aai het dichtbijzijnde wonderkind over de bol, en zeg het is goed zo, het had zo moeten zijn.

Deze kinderen zoals ook ik als kind ooit was, horen geen zorgen te kennen en meestal is dat ook zo. Wanneer  het onverhoopt een keer fout gaat zou steun onvoorwaardelijk normaal  moeten zijn.

Volwassenen mogen foutjes maken, Volwassenen zijn, betekend namelijk dat je heel hard je best doet deze foutjes weer recht te zetten. Blijf je onjuist handelen dan blijft de uitkomst gelijk.

De conciërge werd kluizenaar  en gaf wijze adviezen.  Maar dat is een volgend sprookje. 

Ik zou hier al de uitkomst van het antwoord dat ik bij dit raadsel hèb bedacht, kunnen uitbrengen maar dat brengt u op het verkeerde spoor.

De Volkswagen bus is diesel omgebouwd naar elektro, dat is namelijk goedkoper dan een gloednieuwe. Een hint naar het antwoord van raadsel twee.

Het andere raadsel is zo'n 65 miljoen jaar oud dus een zoekmachine is geoorloofd.

Mijn dromen zijn nog steeds heel vreemd, maar het lukt me niet meer, of soms niet meer, of soms niet meer helemaal uit te brengen op papier, in letters. Het verband is (deels) weg. Ga ik een nieuw hoofdstuk beginnen in mijn boek, in mijn verval. Of positief gezegd, word ik beter in mijn Lewy Body.

Ik wens u veel leesplezier met deze blog in twee delen.

Wanneer de koppen schuim uiteen slaan op bassalt en blijft liggen in het duin, dan wacht mijn land mijn vlakke land.

Wanneer het noorderlicht is wat ik nog weet, de rest ik meer en meer vergeet. Dan sterft mijn land mijn vlakke land.

Wanneer de zee zich deels terugtrekt, en droefheid aangespoelde vissen dood. Zij spartelen nog na in avondrood. Dan kermt het land mijn vlakke land.

Wanneer de bourgeoisie zich volvreet in veliger oorden, het plebs door plebs laat vermoorden. En de zeespiegel in rap tempo stijgt. Dan verdwijnt mijn land mijn vlakke land

Wanneer ik zeg. Het is gedaan, dat vlakke land dat in de zee verdwijnt. En ik mijn zonden overweeg, en afscheid neem. Dan roep ik tabee. Tegen dat land nu in de zee.

Hildur Guõnadóttir maakt muziek bij wat ik Schrijf, IJsland heb ik aan mij voorbij laten gaan. Maar door films en series en Hildur ken ik het land door en door.

Uniek in zijn pracht ontvouwt zich een grouw grijs berglandschap, als na de apocalyps. Kloven die vulkanisch as uitspuwen. Geysers warmgehouden door nog werkende vulkanen. Door al dit is het land altijd aan het veranderen, in beweging. De mensen in Reykjavik wonen aan de meest rustige kant. De inlander doet dat  juist niet. Hebben ze contact met aliens?  Zijn ze ook direct afstammeling.

En hoe zit dat eigelijk met Aliens wonen ze al langer "onder ons" dan dat wij de gewone sterveling hier rond lopen. Wonen ze inmiddels ondergronds, omdat de bovengronders er zo'n sooi van maken.

Elke grot op aarde zou een ingang kunnen zijn. Inlander heeft veel weg van alien, en houden zij om beurten de ingang van grotten in de gaten? Maar wat als de poolkappen geheel verdwenen zijn? Wordt dan het eerste bewijs zichtbaar en verdwijnen ze naar elders? De maan is van de Chinezen en Musk is voor mij een van de aliens die niet helemaal spoort. Zijn alle miljardairs aliens?

Dus rara wat ben ik en wat is mijn rol, slechts observator? Oorlogen,  aardbevingen en extreem weer. Maakt men zich klaar voor vertrek als alien en kan de aarde deze uittocht dragen.

Blijf opletten, en draag uw steentje bij!

Soms denkt men de computer is kapot of de bezochte website is niet goed. En drukt men wat vaker op een comando knop, Geduld met computers en ingewikkelde processen, heeft men doorgaans niet. Langzame trage computers gaan soms letterlijk het raam uit.

Met printers net zo iedere keer op die comando knop drukken loopt uit in een lange wachtrij en geen van de gebruikers krijgt nog zijn stukken uitgeprint.

Eigenlijk wel slecht van de makers en bedenkers daar niet aan te denken. Voorbeeld zou kunnen zijn dat na het indrukken van de comando knop. Er een licht voltage op komt te staan, of dat er een poëtische boodschap op het scherm komt te staan.

Nog mooier. Een lied daar worden de gebruikers zeker weer rustig van. Gaan zelfs meezingen.

Blijf van die knop af, laaat dat toetsenbord met rust. Blijf van knop af, geduld op de pc is een must. Zomaar een voorbeeldje dames.    ...... En heren.

Waar ik zeg beboeten bedoel ik restricties bijvoorbeeld,  daar komt ook nog eens bij dat ik begin met een (slechte) grap die het verkeerde keelgat in kan  schieten. En als laatste  zit er tegenwoordig ook iets fout in de intonatie, die heeft plaats gemaakt voor monotone klanken. Of dat standaard is als een van de symptomen van Parkinsonisme kan ik niet zeggen  maar daar lijkt het wel op 

Het schrijven daar kan ik over nadenken, op tijd nog verbeteren en herlezen. Praten rijt wonden open, en oudzeer is het pijnlijkst. Ik kan steeds minder maar ik moet daar geen gesprek over voeren, dat haalt koeien uit de sloot. Zelfs het toegeven en erkennen dat ik steeds minder kan, gaat met mijn gesprekstechniek fout. En is sfeerbepalend helaas.

Dankzij de logopedist praat ik wel weer wat duidelijker, articuleer ik meer. Maar helaas is dat geen garantie voor succes. En best vermoeiend.  Dag verslagen voortaan gewoon op papier.

Ook wanneer ik overtuigd ben dat ik iets moois aan het delen, vertellen ben, loopt  dat toch weer stuk op een woord soms woorden, waardoor spanning en wrevel kan ontstaan. Beloftes doen het ook niet goed in combinatie met Parkinsonisme.  Dus trek het je niet aan en verwacht er ook niet te veel van wanneer ik Beloftes maak. Het is ook geen kwestie van geduld hebben voor mij en met mij, ik ben aan het veranderen maar de wereld verandert niet met mij.

Lees de leuke praatjes en geniet van de plaatjes en van de stilte in mij.

Wat ik wil is me loskoppelen van het apneu masker dat ik 's nachts moet dragen, de anti-snurkbeugel, die meer dienst doet als anti knars beugel en de kinband. Ik heb ook pijn vannochtend was dat de linkerarm en het rechterbeen. Ik hoor de traptreden zachtjes kraken de pillen zijn onderweg.

Ze vraagt,"probeer je nog wat te slapen". Dat kost geen moeite, nu ik me vrij kan bewegen. En de Morphine als vanouds zijn werk weer doet. De dosis pillen is zonder clonazepam want die zijn voor 's nachts, en dat merk ik de volgende uurtjes.

Mijn moeder houdend van gezelligheid en feestjes heeft een nieuwe woninig. Een appatementencomplex gebouwd bovenop een uitgaansgcentrum, het grootste winkelcentrum van het land, en op loopafstand het stadion eigelijk meer een mega sport arena met casino.

Vandaag is de houswarming party die ze heel slim heeft georganiseerd. Iedereen mag de flat bekijken krijgt de sleutel mee, vanuit een zaaltje in het uitgaanscentrum onder haar appartementencomplex. En daar is voor iedere bezoeker het eerste drankje op haar kosten. Haar casinovrienden zijn er en tal van vrienden. Ze wordt overladen met cadeaux. Zoals in de uitnodiging stond allemaal enveloppen met geld voor de inrichtings kosten van het nieuwe appartement.

Don, Marco en pa houden voor haar in oogje in het zeil. Mijn moeder was een graag geziene gast, heeft een hekel aan onrechtvaardigheid en discriminatie en daarom heeft ze veel vrienden, vrienden die niet persé elkaars vrienden zijn.

Ik woon redelijk veraf en heb toegezegd op een rustiger tijdsstip aan tekomen waaien. De envelop is al in haar bezit per post. Naast dat ik niet van drukte hou, heb ik ook niet veel op met een deel van haar vrienden, en dat is wederzijds.

Zo populair als dat zij is, zo impopulair ben ik bij dat deel van haar vrienden.

De enveloppen worden door ma verdeeld tussen Don Marco en pa om het risico van verlies te spreiden.

Het feest loopt teneinde en iedereen verlaat het pand. Haar casinovriend biedt aan de rekening te betalen, en dat wordt in dank ervaart. Ik heb gewoond en gewerkt in Duitsland en ken er aardig wat. Maar hij en zijn vriendin zijn de leukste Duitsers die ik ken.

Een klein gezelschap gaat nog even napraten in het nieuwe appartement.

Des avonds, Marco is er nog worden de enveloppen geteld, de inhoud dan. Mijn moeder toch altijd wel vrolijk krijgt enorme pretoogjes. Het is veel erg veel, geen zorgen om de inrichting van haar flatje dus. Morgen naar de bank met Marco, maar eerst eventjes maar heel eventjes met hem, naar.....het casino.

Inspirerende titel!? Hoop dat ik het waar maak. Het is goed oppassen als je op tijd ontdekt dat je met een van de leden van de bond spreekt.

Halve zinnen, delen pictionairy, of zo maar van onderwerp veranderen. Het verbond kent vele leden, hoeveel!? Ik kan het je niet vertellen. Ik moet me nog inschrijven maar vergeet dat steeds.

Er is een totaal ander genootschap dat vele leden kent, en daar betaal je de contributie per bijgewoonde bijeenkomst. Mankeren ze hetzelfde als de leden van onze bond? Of is dat maar vast bedacht voor als het zover is. Ik ben aspirant lid geweest van dat bovengemiddeld intellegente genootschap, en wat wel opviel van slechts één onderwerp, daar had bijna iedereen een andere mening over. Wat het in mijn ogen heel gezellig maakte.

Van veel andere dingen kan ik ook genieten, en ik ben bevoorrecht met bovengemiddeld geduld. Dat is ook nodig als je met "normale" mensen omgaat of praat. Binnen de bond is ook een van de regels pas op en wees geduldig met en voor normalen, zij weten niet beter. De statuten van onze bond bestaande uit een A-4tje met tien regels. Met op 1.

"Gij zult normalen niet als zodanig belasten".

Kost wel veel energie hoor, en ik ga ze dan ook uit eigenbelang, als het lukt uit de weg. Gelukkig herken je hen al van grote afstand, of eigenlijk hoor je hen. Het praat boven gemiddeld luid, naar schatting 80 decibel, en gaat altijd gepaard met wat je een soort lachen kunt noemen. En ze spelen graag de baas. De overige kenmerken zal ik u besparen, over tot een leuker onderwerp.

Wat te denken van een speurtocht, een dropping. Onze leden worden ergens gedropt in een ander land, neem Portugal. En wij moeten dan onze weg terug willen vinden of een portugese enclave vormen. Talpa mag er verslag van doen, voor de "normalen" thuis.

Ik meld me als eerste aan!