De Palestijnse mevrouw vangt lotgenoten op rondom een stoofje, en bij gebrek aan alles, wijs en tevree, schenkt ze verschillende kopjes thee.

Ze  vraagt voor de kinderen, geen smartphone, het zijn feestdagen toch. Doe maar een psycholoog, zo vraagt ze. Al dat bloed en lijken en stukjes kind. Daar krijgen ze het vast moeilijk mee.

Ik deel haar wens voor alle oorlogskinderen.

MårcelMįro 

Daar zit een echo in, je maakt dat weer mee als je op het rechte pad bent. Een beetje zoals dat verdwalen van mij, ergens kom je aan. Oh ik heb het echt wel opgegeven hoor, ben eigenlijk al weg.

Men heeft plezier mij te zien, het is zo al snel voldoende. Leuk ook als er wat geluid uit komt, dat houdt de geluidsgolven golvend.

Echo omweg, omweg echo, ik grijp het met beide handen aan, geluid is bijzaak tijdens mijn verblijf in het wachtlokaal. Is geluid bijzaak? Woorden goed gekneed, homogene boodschap geëchode echo.

Kostbaar voor wie horen wil, meestal de spreker.

Wijsgeren zijn overal? Want wijs zijn zij wanneer op tijd, op het juiste moment. Het juiste wordt uitgesproken.

Zomaar een gedachte die me ingegeven werd. U kent dat vast wel, goede raad ingegeven. Wees voorzichtig ingegeven.

Goedbedoeld maar het maakt het er niet belangrijker of makkelijker op.

Mijn derde boek dat ik Het Tweede noem vordert gestaag. Dus nu kom ik terug op het doel en de weg er naar toe, moet het boek af, kom ik dan te laat bij mijn doel. Zelf mag, nee moet ik een datum kiezen, maar mijn vader vroeg ik af te zien van de 25ste augustus, mijn trouwdag. Ik was er niet bij ik nam al eerder afscheid van hem, lafheid? Als ik nu een datum kies zou mij hetzelfde kunnen overkomen.

Een keuze, in een geval als dit, is niet, nooit, makkelijk. Ondanks de pijn wil ik niet een datum kiezen, die een belangrijke dag is of daardoor wordt, dat kan tenslotte, van alles zijn. En voor een ander meer betekenen dan voor mij, ik wil voor niemand iets verpesten

Het grote twijfelen door beïnvloeding is begonnen. Ik twijfel zelfs zo nu en Dan aan de Neuroloog. Lewy Body Dementie. Google het als de onzekerheid nog verder moet toenemen. De zaken daarover geschreven je reinste flauwekul. Het pakt zo uit of zo. Het duurt zolang of langer, indien niet korter.

Het enige dat vast staat, er kan geen gewoon gesprek over gevoerd worden. En de dag, mijn dag raakt steeds verder weg.

Ik laat het hier maar even bij.

Op naar de pijn van morgen!

MårcelMįro 

Museum aan huis.

Ik mocht van een van de Alleman's mannen mee naar een museum in Den Haag. Ik heb veel moois gezien maar die Alleman moest Ik wel afremmen hoor. Hij ging door het Museum alsof ie in de supermarkt was, die enthousiaste gast.

Berlage dat liet ie me ook nog zien, als je niet kunt metselen dan wordt je maar kunstenaar riep de lachebek. Ik gewapend met mijn Googlefoon hij met een echte camera, ik moest een beetje aan Guust Flater denken hierdoor, met een glimlach.

Al dat kristal en al die doeken. Ik ben het nog aan het verwerken. Ben compleet geïnspireerd om zelf aan de slag te gaan. H. Alleman mijn muze, hahahaha.

Laat ie het maar niet horen, dan moet ik voor altijd thuisblijven in mijn nieuwe wooncel..

MårcelMįro 

Een Corona-in-enting twee weken na de griepprik dat is pas spannend. De prik der prikken. Beland ik daardoor straks nog op de dampende mestvaalt die traditie getrouw nog in de fik gaat. Elk eind van maand.

U was niet van deze traditie gewaar! Vroeg Keltisch met een Germaanse voortzetting en een vleugje nostalgie. Dingetjes in de hens, oké het wordt niet overal meer gevierd. Maar ik wijk wat af, de griepprik, ik was er goed beroerd van, hoe zal ik reageren op de Corona-Spuit

Morgen na elven ante meridiem, de booster,

Tot zover de man die meer van prikkende prikkels is gaan weten dan hem lief is,

MarćelMįro

Schreef ik een paar dagen terug. En mijn hoofd was leeg. Zelfs mijn Lieve zusjes juist die dag op bezoek hielden dat deel leeg. Ik realiseer mij dat zonder euthanasie, het nog spannend wordt wie hem, of hen als eerste weer ziet. Eerst maar eens verhuizen, dat is al eng genoeg.

Lewy Body brengt wat vreemde dingen in mij naar boven. Je zult het maar meemaken. Ineens was daar bv de gedachte dat Ik 65 zou worden, ik had een feest in gedachte maar kon geen gasten verzinnen.

Ik ga hobbelig bergaf en vraag me af hoort dat niet andersom te zijn.

Feestelijke groet

MarcelMįro 

Een groot kunstenaar te Zwolle, en zijn hofdame. Droegen mij op eerst oud papier op te maken geschept bijvoorbeeld. De oude kunstenaar had nog wel wat liggen. De hofdame zijn Muze had een idee, wat zou het toch leuk zijn om maar eens te beginnen met een vierluik. En waarom ook niet iets seizoensgebonden.

De geboorte van de Vier Seizoenen was een feit.

Ik blijf een amateur maar gek genoeg zijn er mensen in mijn omgeving die graag wat willen van mijn meester's hand. Mijn zoon mag graag kijken naar Angry van Gogh met een heerlijk bakje vers gemalen bonen koffie.

Wat C. Doet op de wc kijkend naar mijn werk..., zou het de stoelgang bevorderen?  Vandaag moest ik denken aan Mîro. Twee stukken gemaakt voor op de website even een plaatsje zoeken. Tot binnenkort maar weer.

Het was een hele klus, dat boek. In de zin van hoe begin ik, hoe houd ik het vol. Wat wordt het thema. Een hoofdpersoon was snel gevonden, daar zou ik zo nog een vervolg op kunnen maken. Maar de tijd zou nog wel eens voor problemen kunnen zorgen. Want mijn derde bezigheid Kunst; schilderijen, poëzie en cabaret. Nemen ook veel tijd in beslag. Mijn dochter zei, zo heb ik al eerder gemeld. Het boek is uniek: ondersteboven en achterstevoren en toch leesbaar, zij legt dat graag een keer uit.

Onlangs kwam ik in het bezit van geschept papier gekregen van een goede vriend. Als het mag maak ik nog eens reclame op mijn site voor hem.

Het werk is af op dat geschepte papier en dat zet ik wel in mijn Galerij, Galerij 2 bovenaan, scheelt zoeken.

Reageer gerust als iets wilt weten over de inhoud van het boek, het is nog niet openbaar, dat is aan mijn gezin om het al dan niet te openbaren. Het heeft wat weg van plaatjes en Praatjes zo nu en dan.

Maar lieve lezers het is eigenlijk boek twee. Hè hoe zit dat. Wel dat eerste heb Ik ritueel en lineair en anderszins vernietigd. Het was het gif dat kwijt moest. De acceptatie van mijn ziekte, en de uiteindelijke overwinning van mijn depressie. 

Tot zover uw welbekende Zwollenaar,

Angry MacSpan

Alles veranderd en na een relatieve pauze van een paar decennia, veranderd alles heel snel, snelle beslissingen waarop bloedige strijd volgt. Veel in het nieuws, maar ook daarbuiten, helaas.

En dan hier verkiezingen je zou het bijna onbelangrijk vinden, Nederland de wereld in het klein. Het is gemakkelijk de Vrede te bewaren, makkelijker om het niet te doen.

Ik kijk te veel naar het nieuws denk ik en probeer de koppen te analyseren, excuus hoofden van de spelers die ons land weer groot moeten maken.

Zelf een paar dagen vreemde koorts stuipen gehad met rillingen die het bed deden schudden, moest vomeren in vele kleuren, maar ik ben in goede handen dus voel me weer goed.

Tot zover uw reporter uit Zwolle.

P.s. Ik krijg binnenkort voornaam bezoek uit Brummen.

Helaas ben ik door mijn pijnstillers heen. Ik kwam wat dom en ongelukkig ten val wilde gaan zitten op een platic zeteltje. Bij gebrek aan een beter woord. Ik had de hoek verkeerd berekend, had ik maar beter opgelet tijdens de wiskunde lessen op school.

Die morphine zou vrijdag worden bezorgd maar de apotheek melde dat het dinsdag zou worden. Nu heb ik wel baxters met pillen waar ook morphine inzit maar die geven over een tijdsbestek van 12 uur steeds een klein beetje morphine vrij. De pillen die ik ernaast slik zijn hoog iñ dosering en snelwerkend en liggen nog in de apotheek.

Het schilderij heb ik liggend op dat witte zeteltje, krukje afgemaakt en ben daarna voor mijn siësta naar bed gegaan, maar niet veel geslapen, en zit nu met hoofd en rug pijn in de stoel.

Het was een lullig kukeltje, maar moest rollend naar de deurpost om op te staan... Dinsdag is straks mijn favoriete dag. Nu maar even op de blaren zitten.

Terug te gaan in de tijd, ver in de tijd en onderweg even stoppen, kleine veranderingen aan brengen, dan weer verder terug of moet ik nu zeggen heen? Dan daar ook nog een paar veranderingen aanbrengen en weer verder naar de zojuist verlaten tijd, ver in de toekomst. Vanaf wanneer zouden de eerste veranderingen wat teweegbrengen, of hebben gebracht. En zijn de veranderingen de gewenste. Was de tussenstop goed, onnodig of verkeerd.

Geef daar maar eens antwoord op. Uiteraard krijg je bedenktijd, maar dit keer geen tip. 

Het antwoord kan je hieronder kwijt. Succes! 

Ik vond het schrijven en gebruik van plaatjes bij de de verhalen erg leuk om te doen, maar het is even gedaan.

Mijn boek en de bezoekers die komen genieten van de schilderijen, krijgen voorrang en de energie  die het kost daar moet ik ook een beetje mee oppassen. 

Dus geniet van alles en dat zo vaak als je wilt.