Carpe Diem!

Carpe Diem!

Menu

Lewy Body's Breinfuck!

Ook Waar

Het brein, perceptie, deuren

Het brein, perceptie, deuren

Emoties en nare symptomen.

Dagboek

24-2-25

Heerengracht 23, mijn nieuwe kubus. Mijn prikkel vrije omgeving. Ik heb het volgende plan opgevat,  om prikkels te voorkomen spreek ik hier “thuis” niets meer af. Niets meer organiseren, als mensen mij willen ontmoeten dan op neutraal terrein. Zwolle bijvoorbeeld. Op bezoek bij J. mijn buurvrouw, gisteren buiten de eigen kubus, verhalen over de doden Marieke is gestorven onze boven buurvrouw, geen perenijsjes meer was ze gek op. Prikkels. Slecht van geslapen gedroomd van perenijsjes. Nu keiharde tinnitus, gelukkig naar de Isala vrijdag audiologisch centrum die genezen mijn eeuwig aanhoudende herrie. Toch. Mijn moeder zou een kaarsje branden en een weesgegroetje de ether in sturen. Hielp tegen alles.

23-2-25

Er gebeurd iets vreemds in de communicatie, ik raak geprikkeld en reageer kort aangeboden naar maakt niet uit wie. Het gaat dan vooral om woorden die mij triggeren of woorden op een bepaalde manier uitgesproken. Neem het woord ‘zielig’, lang had ik een voorval weggestopt zo blijkt en onlangs bij het horen van het woord ging het letterlijk tollen in het hoofd. Ik kreeg mijn zin net afgemaakt, en zweeg pruilend de rest van de dag.

Eerder voorval ‘op de zaak’, in de keuken was het het woord ‘overleg’, op een bepaalde manier uitgesproken. Was waarschijnlijk om mij in mijn actie van dat moment, al dan niet terecht te remmen, dat mij triggerde. Met dezelfde uitkomst zwijgen en pruilen.

Ook is er een reactie van boos zijn, worden als ik in de communicatie blijf hangen als ik niet op een woord kan komen en anderen dan verder gaan in het gesprek, of nog erger een ander gesprek beginnen, met mij of anderen. Het geprikkeld raken neemt toe.

Vandaar dat ik het begon te merken. Boos omdat men mij niet meteen snapt. “Want ik was de eerste keer, bij de eerste zin al duidelijk.” Waarom moet ik dingen herhalen en doe ik dat vervolgens nog ingewikkelder. Dit heeft ook gevolgen voor verslaglegging van en in mijn dossier, ‘onmogelijk dat ik dat heb gezegd, of zo heb ik dat niet gezegd’ in plaats van ‘bedoelde ik het misschien zo’. Ik ben egoïstisch egocentrisch aan het worden. Waardoor onbegrip, meestal vanuit mijn kant.

Mijn engelen geduld mijn mooiste eigenschap wordt mij langzaam door Lewy Body ontnomen.

21-2-2025

Wel, de dag amper begonnen twee keer wakker 4:00 uur en 6:00 uur, er moet een apparaat uitgevonden worden dat mijn wilde voorstellingen vastlegt ben ze direct kwijt. Maar waren ze bewaard had een filmregisseur er zeker twee films van kunnen maken. Genre dark, film noir. De nachten ervoor waren beter, hierbij vergeleken goed. Nemen prikkels bij genomen beslissingen, afspraken toe? Onderzoek waard nu wel fijn dat de druk in mijn hoofd van binnenuit afneemt, blijft de oorverdovende piep. Mijn solitude eindigt vandaag, ga vandaag naar Zwolle en blijf een nacht 

20-2-2025

Zal ik mijn zelf opgelegde eenzame opsluiting verlengen tot zondag, het alleen zijn gaat me steeds beter af. Ook mijn WhatsApp account opgezegd, niet perse in het kader hiervan maar vooral om een miljardair een beetje te plagen. De afzonderingsdrang is in volle gang. Enkel de medicijnvrouwen brengen tweemaal daags een bliksembezoek. Zal een volgende stap er een zijn van medicatie loos door het leven gaan. Ik heb het ooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan.

Mijn ballingschap begon woensdag een week geleden. Waar ik gisteren de vroege dienst niet heel aardig vond, vond de aflos het gek dat er van mijn kant uit geen initiatief genomen was rondom het eten. “Je wist toch dat het snertdag was.” ‘Mensen’, konden ze maar beter door dezelfde deur.

19-02-2025

Mondige geesteszieken.

“Nou dat kan echt niet hoor, dat is in de opleiding niet aan bod gekomen“

Mijn afzonderingsdrang neemt toe, een mij zelf opgelegd huisarrest even onderbroken voor een bezoek aan de koelkast, huiskamer boven, vanavond snert op het programma vandaar. Er zou voor mij een maaltijd voor in de magnetron zijn , besteld voor vanavond. 

Er hangt een onaangename sfeer op de huiskamer zowel a als b. Voel me een indringer, controlerende blikken meelopen naar de koelkast, en vragen als was ik een kleuter. Mijn maaltijd niet afgekomen, dus vraag om een pak rijst uit de voorraadkast om zelf een maaltijd te improviseren. “ Zullen we dat niet eerst overleggen “. “Ik toon initiatief, zeg ik.”  “Wacht maar op Narda!” Mijn eetlust spontaan vergaan, bij zoveel betutteling. Iets waarvan ze zelf zeggen “ Betutteling daar doen wij niet aan.” 

Eén dag op de Kaailanden verveelt nooit! Iedere dienstdoende is anders en vind samenwerken maar zozo, het werk dient te worden uitgevoerd, maar wel volgens norm van de dienstdoende per dienst. Het gekke is ze vinden zichzelf fantastisch! Wel ik vind de meesten maar zozo! Jongeren oud van geest, ouderen geheel in de geest van een oude geest!

02-02-2025

Pijn veel pijn vanmorgen stond op, klom uit bed. Natuurlijk T. maar mijn rug spande de kroon. Heel vroeg al onder de douche zo warm mogelijk, op mijn rug. 

Tinnitus neemt hand overhand toe van volume 8 naar 12 naar twintig in wisselende tijdsduur per volume, vaak meestal niet meer te dempen met tegengeluiden. Maar altijd aanwezig. Bij de club waar ik mijn hoortoestellen kocht is er misschien vooruitgang te boeken, lees achteruitgang tinnitus. Rare druk in het hoofd, drukt soms het hoortoestel naar buiten (letterlijk). Mijn gehele linkerkant werkt als receptor, antenne van allerlei ongemakken hierdoor. Ik ga binnenkort naar een polikliniek in Assen gespecialiseerd in tinnitus zo blijkt. Is tinnitus gekmakend ja weet ik nu, weet wat mijn broer doormaakte. Naast Lewy Body word ik nu misschien eerder gek van dit akelige fenomeen. Of de mensen die langslopen in mijn kamer, hallucinatie? Of heeft de oogarts daar een antwoord op?

Mijn dromen gaan vaak over in, ik zie, ik zie wat er niet is en speel daarin de hoofdrol. Soms is mijn droomtoestand verweven met bijna aanraakbare helden en heldinnen maar ook boeventuig. Die meestal niet meer onder ons zijn.

Soms probeer ik het vast te leggen in olieverf of digitaal, pastel of houtskool. Hoe gekker het beeld hoe gekker de hallucinaties die ik dankzij Lewy Body onderga.

De verhalen in mijn blogs eindigen meestal mild, in tegenstelling tot mijn remslaapstoornis, hallucinaties en dromen dat gaat er meestal anders, ruiger aan toe. Opstaan met hevige hoofdpijn herrie van de tinnitus en neuropatische pijnen als gevolg. Die ik dan weer gedurende de dag wat wegdruk met oefeningen en medicijnen. Dat lukt met tussenpozen, ik weet wat kan wat niet, wat helpt en wat niet. Elke dag is een soort herhaling van de vorige, geen pretje. Ook geen pretje het steeds moeten uitleggen hoe dat zit, en dat gaat me per keer slechter af, advies van heb je dit al geprobeerd bij nieuw personeel bijvoorbeeld, is meer dan vermoeiend. Vandaar dat ik dit hier vermeldt en hiernaar verwijs. Ben ik in goede handen, ja, hoelang dat zo blijft is van veel factoren afhankelijk. De ziekte groeit merkbaar in mij, er is geen medicijn en geen tweede kans. Gewoon doorgaan, dom door doen, is geloof ik de uitspraak hier. 

Zelportret in stijl eerste LBDer

Zelportret in stijl eerste LBDer

Onbezonnen

Onvergankelijk Onwelgevallige alle on woorden opschrijven tot ik weer dat on woord mij herinneren kan dat ik vijf minuten geleden als eerste woord van mijn nieuwe tekst had willen gebruiken. Onverkwikkelijk, onvergetelijke woorden genoeg, onbewust geblokt.

Dementie, waarom is alles zo wazig, of ben ik gewoon een oude man het l-woord maar even weggelaten.  Ben er soms een beetje chagrijnig van, zoals ook alle gesprekken met vragen beginnen, vaak eender aan eerdere vragen. Het stemt mij soms wat melancholiek. Ontzorgen (Nieuw woord) bestaat in ieder geval niet. De winter komt en de storm draagt mij heen.

Zinvol bestaan, nee al een tijdje niet meer. Zinloos ik ben onderweg, natuurlijk ook duidelijk gemaakt door pijn, ondraaglijk soms. Raak steeds verder weg van mijn ik, uitleg laat ik achterwege. Dat scheelt een hoop vragen,  spervuur aan vragen. Die vragen, vele vragen verwarren, zetten mij aan het denken,  filosofische gedachten. Was ik een mensen mens? De ontmenselijkheid, het ontmensen (weer een nieuw woord) is ingezet. Wreed het zij zo.

Ik trek mij terug, neem afstand is mijn advies ga ik ook doen, rouw niet om een proces dat al in 2020 is ingezet. Ondubbelzinnig sla ik af van het pad dat niet mijn weg meer is. Meng mij zo nu en dan vooropgesteld voorlopig nog wel eens in het leven, ontegenzeggelijk liefdevol. Ongeforceerd narcisme, egocentrisch, alleen is niet zo maar alleen het is een keuze. Mijn keuze.

Serieus genomen worden? Al een tijdje niet meer, ik ben te gezond,  nu nog om bij de zieken te horen. Te ongezond om me maatschappelijk te mengen niet dat ik dat nog ambieer, zeker niet. Melancholie mag je niet verwarren met depressiviteit maar dat hoef ik niet uit te leggen toch! Uitleg uitleggen ook een verschijnsel om oordelen vooroordelen te ontkrachten, ik zou er niet meer aan mee moeten doen. Nog een keuze.

Drijf af van het on, ondertussen, de tekst staat op papier onuitwisbaar.

Groet Marcel

X