De meest malle lieve mensen die ik ken, ik kan het weten als gekkie, tegenwoordig met neurologisch certificaat. Ze komen met totale inzet wanneer dat nodig is.

E. Prachtige verhalen kan je schrijven over vooral medische dingen en je hebt je goed ingelezen. Pas op het eind trek je dan een conclusie waarin wat eigen ervaring inzitten. Onmacht soms omdat je beter zou mogen verwachten, het is tenslotte 2023 kapitein Kirk, vliegt al jaren ergens beyond the stars blah blah, en Starwarders zijn al far far away.

Samen met mijn andere zussen, ik bof met jullie. M. En ik hebben de running gag (doorlopende grap) zo nu is het mooi geweest. De oudste E. was geduldig zorgzaam, aan wat ze wilde zeggen had je toch niet veel, was haar gedachte, denk ik, maar ze kwam daardoor heel erudiet over. Wel stom eigenlijk dat ik, door ongeduld zo weinig heb opgestoken, van jullie drie.

Ongeduld! Wat, jij, zul je zeggen, jij als geduldigst wezen dat we kennen. Dat geduld van mij is een rol. Ik acteer nu al bijna zestig jaar, of de film over mij straks uitkomt is een vraag, zoals een kaars uitgaat zeg maar. Die sierlijke rookpluimpjes stoppen niet maar verdwijnen, in het iets of niets, al naar gelang de gelegenheid en persoon.  

Tot binnenkort Marcel

Zwe van erig..... Zweverig mijn woorden blijven córrigeren.

Elk deel van mijn hoofd voelt anders aan, piep en druk op de rechterkant, hoekje boven rechter oog. Druk op de linkerslaap, werkt solo vandaag.

Mijn haar, mijn scalp antennes die geluiden van buiten binnen halen. Draaien van het hoofd gaat in delen micro seconde later bots het laatste stukje, sluit het aan. Delen Zijn ontzettend dun 

Het veroorzaakt krassen op de huíg en strottehoofd, vanwege het woord reken ik het nog tot het hoofd. Droge keel en verhemelte, misselijkmakend. Val weg in een diepte achter in de nek, pijn.

Het is genoeg ik neem een pil, nee doe maar twee. De smaak van de pillen blijft lang hangen.

Vandaag druk aan mijn boekje gewerkt, begint mooi te worden. Nog een tiental pagina's en het kan bij het oud papier.

Ik hoor een Groningse al gillen, nee Dochter nummer 1, ik zal het braaf bewaren voor het nageslacht. Het eerste boek verdween werkelijk zo. Was een ritueel symbolisch gebeuren voor mij. Solo ook. Zo heb ik dat aan dochterlief verklaard.

Vandaag ook een tekening gemaakt van het park, volop groén en kleur, in mijn boekje. Dat zal er binnenkort anders uitzien, ik vergis me soms met wat pillen uit mijn la, morphine en clonazepam, maar dat heb ik tot nu overleefd.

Ik heb wat ideeën voor 11 november en de kerst ín het boekje gezet mocht de inspiratie wat minder zijn. 

Groetjes jullie liefhebbende bruur en vader en echtgenoot en kennis en familielid.

Niet boos worden om de volgorde, ik dacht er niet bij na, pas Erna dacht ik er bij na.

Pillen vergeten voor de nacht toch een nare droom die me bijbleef. Huilend werd ik wakker, gelukkig zat ze naast me bood troost. Was al even een soort van wakker.

De doktersposten in Nijmegen stuurden mij weg naar de post van dienst. Heftige hoofdpijn diep in de nek kon amper lopen, mijn gezelschap hield stand bleef beleefd maar wilde gaan meppen. Daar eindelijk in het gebouw van de eerste hulp de post van dienst. Ik werd niet binnen gelaten, had eerst moeten bellén. Mijn gezelschap duwde me naar binnen toen iemand het pand verliet.   

Doktoren en verpleegkundigen, achter beeldschermen keurden mij geen blik waardig. Het hart bonkte me zowat uit de borst. De rug nu kon ik mij niet meer bewegen, die smerige pijn. Mijn metgezel kreeg te horen dat we geduld moesten hebben. Vocht uit mijn linkeroor, bloed? Ik kon het niet waarnemen alles werd wazig, ik viel flauw.

Licht. Kermend onder fel licht op een soort van bed, zonder  matras, was ik eindelijk aan de beurt? Ik hoorde de artsen met elkaar converseren, het ging niet over mij, was het voetbal?

Ramses duwde zijn hoofd tegen het mijne en duwde me wakker. De deur ging open ze kwam binnen met de ochtend pillen, zag hoe ik mij moest voelen, ging naast me zitten om te troosten.

Een nare droom

Daar kan ik gelukkig over praten, ik zag mijzelf vaak in de kist onder de grond. Nu de aller eerste keer in de oven. Vuur om mij heen , de ogen geopend. Ik moest aan mijn vader denken die is ook gecremeerd, geloof ik.

De dromen lopen ook niet langer verder door, gelukkig. Daarmee bedoel ik wakker is wakker. Ik heb nog wel nare en rare klachten. De pijn 's morgens. Dan, op sommige dagen kan o.a. mijn rug geen kant op. En deze week heeft de dokter ook wat aan de pillen gedaan vanwege de afbouw anti depressiva. Met dat medicijn ben ik klaar zo vonden wij. Nu ben ik lollig.

Dat staat wel in schril contrast met mijn Lewy Body vinden sommigen en worden daar verdrietig van. Maar goed de doktor heeft altijd gelijk.

Tot zover een groet van jullie plaatjesmaker, die denkt aan een tentoonstelling, Was dit het praatje voor vandaag.

Spreken over wat beter voor mij voor ons is, niet iets wat ik vaak doe, maar ik bemerk soms de noodzaak. Na een heerlijke pedicure van onze vriendin. Vroeg ik, toen we weer alleen waren, wat gaat er in je om. Een goede vraag. Ik zag dat haar hoofd vol zat, en dat wat er in zat alle kanten op ging, botsend tegen de wanden van haar brein. Ik kreeg niet meteen antwoord, maar zag dat de vraag haar raakte.

Ik gaf zelf antwoord om haar op gang te helpen, is een verpleeghuis of aanleunwoning niet wat voor mij? Het is namenlijk zo dat wij in opvatting erg schelen. Geen ontkenning, even geen antwoord. 

De antwoorden en dat wat ik zeg, raken vaak kant nog wal zo zei ze. Wat ik niet ontken maar wel wil nuanceren. Maar dat straks. Je word meer en meer simpel en zegt dan dat, dat wat anderen misschien kwetst. Nogmaals nuancering volgt. Je haalt de dingen door elkaar, onthoud de dingen wel maar buiten de juiste gebeurtenis of context. Dat brengt anderen in de problemen en luisteraars in de war

Nuancering hier komt ie, ja ik haal de dingen soms door elkaar, maar vraag, meestal dan wel hoe het wel zit. En kant nog wal dat is natuurlijk een kwestie van hoe zie ik de wereld, op dat moment. Meer en Meer simpel dat is bijna een compliment, richting de dood word ik filosofischer... Dat anderen kwetsen valt wel mee want ook hier doe ik navraag. Het zal zo zijn dat er van haar uit een soort schaamte is ontsaan of nu aan het licht komt. Ik had een passender woord in gedachte maar dat ben ik kwijt. Ze heeft dus wel gelijk maar wat gaan we daar nu aan doen?

Veel nieuwe dingen voor haar, en het maakt bijna of ze met een vreemde is. getrouwd. Een verpleeghuis is misschien beter die weten precies wat ze moeten doen. Zegt ze, een aanleunwoning is misschien ook wel wat. Je kunt niet meer alleen wonen. Toch antwoord. Het is een zwaar onderwerp. Dat zie ik aan haar en we breken even af.

Dat wordt dus nadenken over een vervolg, Haar schuldgevoel en mij niet kunnen helpen binnen haar hoge verwachtingen, waarden en normen. En ik die daar nog niet, niet meer aan kan voldoen. Zwaar onderwerp, misschien een onderwerp voor de Casemanager.

Oorlog en geweld, groot in macht valt klein aan, de machtige of zich machtig waanend, maakt veel kapot maar wint niet altijd. David en Goliath. Perseus tegen Hades, Hitler tegen de Joden en de Joden tegen de Palestijnen. Der gaan zeeën van tijd verloren met ongelooflijke massa's doden.

Uiteindelijk levert de onpartijdige commentaar en gaat over tot de orde van de dag niet zijn dispuut.

Aan de zijlijn krijgen de strijdende partijen goede adviezen van lobbyisten. De Joodse regering kopen de wapens van Amerika, en Hamas van Saudi Arabië. En Amerika doet goede zaken olie voor wapens met Saudi Arabië.

Denk niet zoals God in de kerk en Allah in de moskee laat roepen neem wraak en alles komt goed. Er blijft straks weinig over van de mensheid.

Als de mens de aarde niet opblaast zal deze zich weer herstellen is mijn hoop. Maar ik hoop dat het op een punt beter zal gaan. Mensen kunnen niet met elkaar overweg, Ieren die Ieren vermoorden in de Arabische wereld hetzelfde. In China kampen en ga zo maar door. Mensen doden mensen.

De mens niet het beste experiment, in dit geheel.

De laatste van Gogh kop geen succes dus op naar het volgende. Het hoofd had steeds een onderdeel waar ik niet tevreden over was. Op het eind en 40 lagen verf verder, dus maar over op iets anders. De kop die ik kado kreeg, bracht me op het volgende idee. Het zou eén gezamenlijk project worden maar ze had andere dingen aan haar hoofd. Hoofdzaak maakte onze kunstkop bijzaak. Ik was weer helemaal in de Sixtys maar zonder het gebruìk van stimuli, althans, enkel de pilletjes van de dokter.

Wachten op winter, een wit dek. Op de blubber die de herfst achterlaat.

Wachten op lente, er is weer wat kleur boven de blubber, en de kilte die somber maakt.

Wachten op zomer, de blubber maakt plaats voor hitte en stormen, en soms wat naakt.

Wachten op herfst half mooi half guur. Storm verwaaid alle kleur. Blad dat tot blubber vergaat.

Donderdag een rustige dag voor mijn eega?! De dag in een notendop. Die dag, dan heeft ze minder te doen we hebben een poetshulp. Ware het niet dat ze altijd dingen ziet die ze catagoriseerd als vuil. Als de poetshulp geïnd heeft. En vrouwlief  het huis weer voor zichzelf heeft gaat ze met allerlei atributen het huis door om schoon te maken. Voor de hulp er is doet ze ook altijd een rondje. Ze heeft er wel een verklaring voor hoor, de schoonmaker doet een deel en zij doet een deel.

Dochterlief kwam om samen met mijn zoon naar Meg 2 te kijken. Om te zien of mijn kritiek terecht was. Ze hielden het een kwartiertje vol denk ik, aan mijn vrouw de vraag of ze naar Assendorp gereden konden worden. Zoonlief kan niet rijden, weet u nog de val tijdens een klimwedstrijd. Hij heeft zijn kniebanden gescheurd aldus de specialisten en mag over 5 weken nog eens komen om te kijken of er van verbetering sprake is.

Mijn vrouw met hen op pad via het winkelcentrum om wat lekkers te kopen voor de kinderen die in Assendorp gingen gamen. Eenmaal thuis, ik was net klaar mijn atelier te poetsen na wat denk ik mijn allerlaatste olieverf schilderij zal zijn, zij zag overal vegen verf, die ik niet zag omdat mijn zicht wat minder is. En letterlijk, omdat ik een man ben. Maar goed ik weet nu dat ik voor olieverf ander schoonmaakgerei nodig heb dan een vochtige doek.

Een tafel onder een schilderij in een atelier, mag met de tijd natuurlijk wel wat verkleuren.  Maar Ik had van de tafel een olieverf object gemaakt, zij kwam hier achter door de vlekjes naar zolder te volgen. Ik kreeg de verf ook niet van mijn handen af. Dus kreeg ik van haar heel lief tips en trucs en doeken om mijn handen schoon te krijgen, en dat in de keuken te doen, vanwege de zwarte wasbak. Ik had naast alles ook mijn gezicht aangeraakt met mijn handen, onbewust, maar had dat gezien toen ik langs een spiegel liep, en mijn gezicht nu ook heel mooie vlekjes vertoonde. Dus hoortoestellen uit en poetsen. Ik nam wel wat geluid waar, het kwam van zolder, was ze aan het zingen tijdens het poetsen? Als ik goed gerekend heb driemaal poetsen op een dag, en daar ga je dan van zingen? De vlekjes van Madame, die had ze drie weken, ik snapte nu waarom ze zo geïrriteerd kon doen die poes, ze moest het doen zonder de tips en trucs van mijn vrouw.

Eindelijk had ik wat tijd om te rusten, en de keuken werd na wat gepoets in gereedheid gebracht, voor het juiste doel. Eerst ging ze bezig met de mis en place en daarna toverde ze een heerlijk pastagerecht te voorschijn. Na het diner zij op de bank, en ik op mijn sta-op. Heerlijk genietend van de welverdiende rust, met ons favoriete tv- programma.

Het enige dat ontbreekt zij ik tegen haar, is een dessert. Vindt je niet. Ze stormde naar de keuken en kwam na enige tijd terug met een heerlijk ijs-dessert. Eindelijk welverdiende rust, hangend in de bank met een heerlijk ijsje.

Verdiend is verdiend.

We weten allemaal dat evolutie zijn tijd nodig heeft. Behalve Statham en zijn vrienden, in anderhalf uur is het geklaard.

Dochterlief wil hem ook samen met mij kijken, ik ben hem dan toch weer vergeten zegt ze, zul je net zien dit is de slechtste kinderfilm ooit en vergeet ik het niet. Griezelniveau nachtmerrie loos. Zelfs het kleine fluffy hondje blijft leven. En dat alles op Fun-Iland

Een aspect komt ook nog langs de strijd tegen mineraalwinning op de zeebodem, doet Statham er ook nog even bij en lost dat probleem moeiteloos voor de tegenstanders aantasting milieu op.

Oh ja de opgepeuzelde vakantie gangers zwemmen nog even lekker door in de haaien bek. Rating 10 jaar en ouder? Dat de beste acteur eens flopt kan gebeuren maar 2 keer achtereen zie je niet veel.

De tekening stelt voor vis amfebie vogel zoogdier voor mijn fantasie volle gevoel althans, 't duurde een heel pleistoceen dat onderverdeeld in tijdvakken toch zo'n 2,5 miljoen jaar duurde als ik me niet vergis, nuttig commentaar zie ik graag voorbij komen.

Alles weg mijn volgende werk gaat dicht bij mij komen met Vincent als  mijn inspirator. Zelf heet ik ook Vincent laat het geen toeval zijn. en u mag onderwerpen indienen.

Een nieuwe combinatie medicijnen, met een nieuwe pijnstiller erbij slaat goed aan. Ik lijk meer energie te hebbben. Hoop dat dat zo blijft.

Mijn lievelings zoon logeert hier omdat hij een sportblessure heeft, met klimmen naar beneden gegaan maar niet zo als het hoort. been gespalkt te dik om te onderzoeken dat gebeurt over een week.

Mijn zusje heeft goed nieuws, ze had een vlek op de longen en die is nu na een behandeling verdwenen. Ze is in goede handen.

Tot zover Vincent MacSpan

Cigales insekten overgewaaid rechtstreeks vanuit Arles naar hier in mijn oren. Daar kon geen oorsmeer tegenop. Ik word wakker heel langzaam, en doe mijn oortjes in. Een Cello concert als wapen, tegenhanger van de piepjes en "Krekels" in mijn oor.

Arme Vincent had hij maar iets kunnen uitrichten tegen zijn tinnitus. En is dat een vast onderdeel van parkinsonisme, is het echt pandemisch? Het is natuurlijk maar de vraag of oortjes bij anderen dezelfde uitwerking hebben. Is vast al eens geprobeerd.

Die muziek die ik afspeel is vaak van Scandinavische componisten, uitvoerenden waar violen en Cello 's niet gillen maar melancholiek je meenemen in de leegheid van hun land.

Bijna buitenaards, meer insekten dan mensen, meer componisten en musici dan voetballers. Noorderlicht, piano en 9 maanden kaarslicht. Dit als ingrediënten voor muziek. Kijk en luister naar Katla als je durft. 

De tijd speelt in mijn gedachten een steeds grotere rol en fantaseer er vaak op los, vannacht was ik in een middeleeuwse setting die modern aanvoelde. Maar een ander moment is het precies andersom. Vraagstukken opgeroepen hierdoor, wanneer de herinnering het toe laat, probeer ik te achterhalen. Of ik laat me me meeslepen in onwetendheid.

Tijd die van Hawking of Einstein u zegt het maar.

01-10 was belangrijk,  of zoals de Amerikanen zeggen 10-01. Ik zat gevangen in mijn penseel, maar sloeg de bladzij van mijn tekenblok niet om. Laag op laag?....op laag...op laag. Ongemerkt onopgemerkt, het bewustzijn dat stuurt, helpt het een en ander op weg, duwt de ander in jouw dans,  heel apart, samen heel apart. Dingen samen doen, doe je dat alleen?

Vandaag is een belangrijke dag, mijn digitale penseel schudde een vergezicht uit de mouw en Mijn partner werkt na drie dagen Larp. Die is vanavond totaal opgebrand. Zo ik mij met opstaan voel. Tijdreizen bestaat, had ik dat al verteld? Vooruit heel langzaam een dag duurt een dag, andersom heel snel, maar  je bent altijd precies op tijd terug.

Geen angst, ik kan je vertellen dat ik angstloos aan het geraken ben. Geen paniek.  Ik kan me nog wel zorgen maken maar angstig niet. Mijn woorden zijn te snel geuit, passen niet in de context. De logopedist leerde mij praten zoals dat van een mens wordt verwacht goed articuleren op een lage toon met een minimum  van 55 decibel. Mijn gespreksgenoten kijken en denken bijna hoorbaar  wat bedoeld ie toch.

Dat vangnet! Ik, ik zou een soort van mondkap moeten ontwikkelen  dat woorden wikt en weegt. Tot die tijd het communicatie proces beperken  tot het papier of tablet.